Afscheid en blaren

Afgelopen donderdag gaven de exchange students een goodbye party in, heel toepasselijk, de Stay lounge. Het motto "saying goodbye is so much easier when your drunk," werd door veel mensen letterlijk genomen en veel mensen zullen het afscheid daarom waarschijnlijk niet eens herinneren...
Zaterdag zijn Emma en Lise aangekomen, waar ik nu New York mee onveilig maak. We zijn inmiddels al naar Time Square geweest (en op de terugweg wat handige relatietips van onze Roemeense taxichauffeur gekregen), het Metropolitan Museum of Art (mijn indruk, Frans Hals schildert op nummer en Rembrandt kan er eigenlijk niets van), Central Park (schaatsen, natuurlijk), het Rockafeller Plaza (dé Kerstboom), lichtjes op Fifth Ave en jurken gepast bij Forever 21.
Hier de foto's:
Stephan, Nadia en ik
Met Martha
Met Yvette en *iemand*
Uiteraard kwamen ze huilend van geluk op me afgerend
Afscheidslunch met Yvette, Anneleen en Sophie
Lise en Emma lunchen in de V-bar
Oefenen voor America's Next Top Model (en de verkoopster werd met de jurk ongeduldiger)
Lise in Johnny Rockets met een stijlvolle man op de achtergrond
Op Times Square, en die man kennen we niet, nee
Blair en Serena op de trappen van het Met
Tempel
Lise, fulltime Model, ook in het museum
Angel Tree (mag niet worden gefotografeerd)
Mijn logeerkamer
Een kerst-etalage van Bergdorf Goodman
Dé Kerstboom
Kerstavond om kerstcadeautjes dobbelen
Kerstontbijt

Foto's van schaatsen en kerstdiner staan nog niet op mijn computer...

Leren, studeren, creperen

De examenperiode gaat maandag van start en uiteraard is een vak dat ik volg ingeroosterd als eerste examen. Iedereen die mij een klein beetje kent weet dat examens voor mij zware stress leveren. En iedereen die dacht dat ik in Amsterdam veel aan mijn studie deed: dat is niets vergeleken met hier.
Op dit moment ben ik de bibliotheek uitgevlucht (te veel Aziaten met onwelriekende lichaamsgeuren, te harde stoelen, te veel afleiding en te koud), dus nu zit ik in de Edgar Allen Poe room (Furman Hall is gebouwd op de grond van het huis waar hij the Raven heeft geschreven en in deze kamer is een soort mini-museumpje gemaakt, die ook toegankelijk is voor publiek, op bepaalde tijden). Ik zit lekker op een luie stoel mijn aantekeningen door te nemen, perfect als afwisseling van de bibliotheek.
Dat de examentijd is aangebroken betekent ook dat de lessen zijn afgelopen en dat vind ik serieus heel jammer. Elke professor gaf een hele mooie, motiverende speech als afsluiting van de laatste les. Het hoogtepunt was de speech van Bryan Stevenson (mijn Capital Punishment professor, zie de foto, die ik heb gegoogled), die bij meerdere mensen wat traantjes heeft los gekregen (en eerlijk is eerlijk, mijn ogen prikten ook). Het was een typisch geval van; "je had er bij moeten zijn", want navertellen kan ik het niet. Om het kort te houden, professor Stevenson is mijn nieuwe Held.
Ik zou willen dat we in Amsterdam zulke goede docenten hadden!

Nu even een paar foto's van mijn studienestje:
"My life exists out of CrimPro..."
In de glazen kast zitten Poe-memorablia, aan de muur zijn portret, en tegen de muur een trapleuning, zonder trap en dit is de enige deur van het gebouw die naar buiten leidt, maar eigenlijk geen enkele functie heeft.

Update: Mijn eerste examen in dinsdag, een extra dag leren: ik ben zo blij!!!
Minpunt: mijn roommate heeft een van mijn wijnglazen gebroken en 'vergat' dat te melden!
Observatie: dit worden mijn eerste examens sinds een lange tijd tijdens welke ik niet ga kamperen bij Jan en Afra!

Wow, sneeuw!

Holy moly, het sneeuwt, het is 2 december en het sneeuwt. En ik was wit toen ik bij de bibliotheek aankwam. Helaas geen camera mee genomen, misschien dat ik zo even terug
'ren' om meer foto's te kunnen maken. Niet echt rennen, want ik was even vergeten hoe extreem glad een stoep wordt als het sneeuwt! En het is rustig op Broadway, amper auto's! Joepie, eindelijk rust in mijn slaapkamer! En echt, ik ben door de dolle heen, het eerste wat ik deed nadat ik mijn gordijn had geopend was naar huis bellen: het sneeuwt, het sneeuwt!

Bright Lights, Big City revisited

Nieuwe foto poging...
En even wat leuke observaties naar aanleiding van het potentiele drama van gisteren:
- Als Italianen het bericht krijgen dat ze een nacht ergens anders moeten slapen, komen ze met grote koffers hun kamers uit.
- Ter vergelijking: Nederlandse en Belgische meisjes denken het wel te redden met een pyama en een tandenborstel.
- Voor sommige mensen (zoals kamergenotes uit California) bestaan de basics uit een tandenborstel en make-up
- Voor gratis ontbijt zijn veel studenten bereid hun wekker te zetten.
- Als je goed zoekt, zijn er altijd wel mensen met logeerkamers
Bomen, allemaal mooi versiert
Als je dit ziet, wil je nooit meer weg
Op nummer drie van mooiste gebouwen in de US
Zie de ster onder in de hoek...
... die bestaat helemaal uit swarovski kristallen (Anneleen: "En niemand steelt dat ding?" Het hangt ver boven de grond...)
Home Alone liefhebbers, anyone? De buitenkant is weer zichtbaar
Lichtjes, heel, heel veel lichtjes
Lincon Center for the Performing Arts

Bright Lights, Big City, Geen Stroom

Met een wat angst voor de buitenwereld stapten Anneleen, Yvette en ik uit de deuren van de bibliotheek en de wijde wereld in. En stapten op de bus. Niet zomaar een bus, maar de toeristen-dubbeldekker-bus-inclusief-man-die-praat-door-microfoon. We gingen mee met de lichtjestour, want hier is alles al versierd en Amerikanen doen niet aan stroomsparing, hoe meer lichtjes hoe beter. En ik kan veel vertellen, maar dit is echt iets wat met foto's moet worden uitgelegd.
Nog wel even spanning en sensatie: vanmorgen flikkerden mijn lichten, en kwam er geen water meer uit de kraan (gelukkig had ik al gedouched). Toen ik mijn kamer verliet om naar de les te gaan vielen de lichten ook daadwerkelijk uit. Dus ik in het donker de trappen af, en daar werd ik opgewacht door een brandweerman! Wat was er aan de hand? Buiten stond de straat in de fik, of tenminste, onder de straat stond iets te branden, volgens de roddels was er een explosie in het riool. Dus uit de putdeksels kwam niet de gebruikelijke stoom, maar dichte rook met hier en daar een vlam. Scary! Details volgens zodra ik weet wat er echt aan de hand was (en ik schrijf dit in de pauze van mijn les want volgens getuigen is de stroom in Mercer nog niet terug)
(UPDATE: Drama: er is dus een brand geweest in een manhole, de stroom is niet terug, dus ik zit weer in de bibliotheek. En er is geen water, want dat wordt gestuurd door een pomp. Als de stroom niet terug is voor het donker wordt, dus rond half vijf, dan mogen we het gebouw niet meer in. De hele nacht niet. Dit drama neemt proporties aan die ik niet had voorzien)

Foto's komen later, want snapfish werkt niet

UPDATE 2 (15.05): Het gebouw is afgesloten, men weet niet voor hoe lang, mijn roommate en ik hebben nog net even wat uit onze kamers kunnen halen...

UPDATE 3 (17.54): Nog geen stroom, en het hele faculteitsgebouw zit vol dakloze studenten, met weekendtassen. Sommigen zijn pessimistisch, verwachten het hele weekend niet meer terug te kunnen, ik wacht eerst de reserve generator af. Als het voor negenen niet is gelukt, dan wordt Coles (het sportcentrum vlakbij Mercer) klaargemaakt voor ons.
Trouwens, manhole: de ruimte onder de putdeksels. De brand heeft een explosie veroorzaakt die de kabels heeft beschadigd. (Branden in een manhole zijn niet heel vreemd hier, wees niet bang, er is geen kwade opzet)

UPDATE 4 (18.50): Voedsel wordt voor ons klaargezet, net als filmpjes ter ontspanning. En helaas, helaas, ik zie dat ze bedden binnenbrengen...

UPDATE 5 (21.01): Ik mag naar huis, ik mag naar huis, iedereen hier is blij! (Al gaat niemand weg, want het is slechts negen uur, nog 5 uur voor de bieb sluit). Echt, na meerdere mailtjes die ons aanspoorden overnachting te zoeken buiten de Uni en vertelden dat we geen hoop mochten hebben en ik desperate smsjes heb gestuurd naar onder andere mensen die van zeekoeien houden (die ik nu ten zeerste betreur) en Sophie een complete logeerkamer voor me had gecharterd bij een vriend van een buurvrouw van een whatever, kwam het verlossende mailtje. Ik ben blij, en na 12 uur dakloos te zijn geweest, begin ik de luxe van een kamer zeer te waarderen ;-)

Thanksgiving! (Updated)

Gisteren was het Thanksgiving, wat zo belangrijk is als kerst bij ons. Dus bijna alle Amerikaanse studenten zijn dit weekend bij hun families, en de Universiteit is dicht (shock, horror, de bibliotheek gaat morgen pas weer open, wat te doen?)
Om goed in de sfeer te komen begonnen we de dag met de Macy's Thanksgivingsday Parade. De balonnen gingen heel langzaam (ze worden ook door mensen vastgehouden, dus niet zo heel gek) en helaas is er geen eentje losgeraakt (dus geen huilende kinderen, kapotgeslagen ramen, rennende menigte etc.), maar ja, je kunt niet alles hebben.
We waren al snel uitgekeken, dus zijn we naar een café gegaan om wat te drinken en American Football te kijken (of te zeuren op hoe stom het er allemaal uitziet). De kreet 'This is my best thanksgiving ever,' vloog vaak over de bar, net als het nadoen van kalkoengeluiden.
En toen was er het thanksgiving dinner van de lawschool; heel veel lekker eten! Om drie uur zaten we zo vol dat opstaan gevaarlijk werd. Eenmaal terug in mijn kamer ben ik op mijn bed gaan liggen en in slaap gevallen!
's Avonds was ik uitgenodigd door een paar andere internationale studenten die zelf een Thanksgiving dinner gaven. Ik heb daar alleen voor de gezelligheid bijgezeten, want daadwerkelijk eten lukte niet meer.
Vandaag zijn de after-thanksgiving sales, de winkels zijn al vroeg in de ochtend open gegaan (sommigen al om 4 uur) en het schijnt een behoorlijke chaos te zijn. Ik ga me er niet aan wagen en gebruik mijn vrije dag om te leren voor mijn examens...
Zuurstok
Kermit
Rare poppetjes
Snoopy
Yvette ingezakt na het thanksgiving dinner
Artistiek shot van de telefoon van Christian
(Dit maal niet heel veel foto's gemaakt, zodra de anderen wat leuke foto's hebben ge-upload voeg ik er misschien nog wat toe)
UPDATE... EXTRA FOTO'S (Gemaakt door Anneleen)
Anneleen en ik in sepia
Een artistieke foto van het thanksgiving dinner (Patrick, Ierse James and Christian)
Het cafe na de parade (Australische James, Andrew, de arm van Jonathan, Yvette en ik)
Drukte bij de parade (Aus James, Jonathan, Yvette en ik)
Jammer dat het dramatische foto'tje van de twee bij elkaar weglopende echtelieden er niet helemaal opstaat
DUS!

Water, heel veel water

Na ons bezoek aan Lake Placid zijn we (pap, mam en ik) naar de Niagara Falls gegaan. Het was enorm, wat een enorme hoeveelheid water valt daar naar beneden! Ik had van te voren verwacht dat ik het wel mooi zou vinden, maar het is zo indrukwekkend, de foto's geven wel een idee, maar dit is echt iets waar je geweest moet zijn.
Daarna ben ik met de trein terug naar huis gegaan, en heb een diep respect voor de NS ontwikkeld. Het begon al op het station: nergens een aanduiding hoe laat de trein zou komen, er werd niet omgeroepen dat 'ie later zou komen en men weet alleen 'ongeveer.' De reis zelf was lang, want de trein gaat langzaam, staat heel vaak stil en ging zelfs een keer achteruit.
Na het weekend kwamen mijn ouders bij mij eten, toch maar weer de pannen uit het stof gehaald!
Dinsdag waren de Nederlandse rechtenstudenten in New York uitgenodigd door advocatenkantoor De Brauw. Daar eerst een kennismaking met het kantoor, waarna we naar Fashion Forty gingen, waar we hebben geborreld met borrelhapjes (met veel grapjes over waar de bitterballen waren). Daarna naar de Knicks, waar we allemaal een Knicks-shirt kregen (die we allemaal braaf aandeden), en ik kan alleen maar zeggen, ik ben een basketbal fan! Het was fantastisch, nog nooit zo fanatiek een team aangemoedigd (DEFENSE!) En de Knicks wonnen, nadat we meerdere keren de hoop helemaal hadden opgegeven. Na de wedstrijd wilden we naar het Gansevoort hotel (voor de oplettende lezers, waar ik ook naar toe ging na de Sunsetcruise), maar dat was ver van Madison Square Garden, dus moesten er taxi's geregeld worden. En voor zo'n grote groep valt dat niet mee (niet rond MSG in ieder geval), dus wat doe je in zo'n geval: dan neem je een limo!
De dag daarna was de laatste dag met mijn ouders, en zijn we naar het Empire State Building gegaan. Dat is hoog, en koud, en hoog. En het uitzicht was fantastisch!
En donderdag mijn eerste versie van mijn paper ingeleverd, na veel bloed, zweet en tranen. En de stress in de studentenpopulatie slaat toe, nog maar een paar weken: EXAMENS!
Daar is de wildwaterbaan niets bij
De vraag: hoe veel water valt hier nu eigenlijk naar beneden?
Die waterwolk zie je al van kilometers afstand!
Ja, je moet er toch bij zijn denk ik...
Sanne maakt nieuwe vrienden
Eten in mijn keuken
New York Cheesecake!
Basketbal! In de witte shirtjes zijn de Knicks, de andere de Denver Nuggets (ja, nuggets)
En de cheerleaders...
De limo, met van links naar rechts: het voorhoofd van Eef, de recruiter van de Brauw, Ingrid (stagaire bij de VN), Mas (mede-NYU student), Pieter (geloof ik... de stagair van de Brauw) en Saskia (we zaten trouwens met 10 mensen in de limo...)
Sanne reist alleen in stijl
Spreekt voor zich
Niet naar beneden kijken!
Wederom, je moet het zelf zien
Ik krijg de neiging om kerstliedjes te gaan zingen
Het was KOUD
Stijlvol...